జన్మసంస్కృతి యోంకార సదృశమైన
తతమధురరామనామమ్ము ధాన్యలక్ష్మి
యపహతనిచోళమగు నెదఁ హత్తుకొనియె.
వెలికిఁ గొనిపోకుడీబిడ్డఁ బిట్టలారు
సంజవేళల నంచుఁ గౌసల్య పలుకు
గరుడి వైకుంఠమున భయకంపితుండు
మడమలను ద్రొక్కుకొను ఱెక్క ముడుచుకొనుచు.
బోర్లగిలఁ బడనేర్చిన భూపుసుతులు
తలయుఁ గాల్సేతులిట్టె కదల్చుచుండ
నీళ్ళుత్రవ్వుక చన్న తాబేళ్ళపోల్కి
శాంతకొడుకమ్మతోఁ గేకిసలుగఁ జెప్పు.
రామచంద్రుండు సర్వమూర్ధంబు చేతు
లొత్తి చూచును బూరుషు లెత్తికొనిన
లక్ష్మణుడు ముక్కులును జెవుల్ తడిమి చూచు
నెవ్వరే నంగనలు దన్ను నెత్తికొనిన.
బిడ్డలు పుట్టిన పదకొండో రోజున, వశిష్ఠ మహర్షి, ఋష్యశృంగమౌని, దశరథ పుత్రులకు నామకరణం చేస్తున్నారు. ఆ మహోత్సవాన్ని చూడటానికి అయోధ్యా నగరం లోని ప్రజలు విరగబడి వచ్చారు. పుణ్యాహవాచనం అయిన తరువాత, పళ్ళెం నిండా బియ్యం పోయించి, పెద్దవాడైన కౌసల్య కొడుకు పేరు అనేటంతలో, మహారాజు బియ్యం పైన రత్నపుటుంగరంతో ' రామ ' అని వ్రాసి, చంద్రుడని వ్రాయకముందే:
" కౌసల్య యొక్క పూర్వజన్మ సంస్కార ఫలితమైనట్టి, ఓంకారంతో సమానమైనట్టి, సమస్త పాపాలను పోగొట్టేటటువంటి, ఆ తియ్యనైన ' రామ ' అనే పేరుని పొట్టు ఒలవబడినట్టి ధాన్యలక్ష్మి తన గుండెకు హత్తుకొన్నది. "
బిడ్డలకు నెలలు నిండుతున్నాయి. ఉయ్యాలలో పడుకోబెట్టిన పిల్లలను చూడటానికి అయోధ్యానగరం లోని జనం వస్తున్నారు.
" సాయంత్రం పూట, చల్లగాలి కోసం రాముడిని బయటకు తీసుకుపోబోతుండగా, కౌసల్య చూసి, పిట్టలారే వేళ బిడ్డను బయటకు తీసుకు వెళ్ళవద్దన్నది. ఆ మాట వినగానే, వైకుంఠం లోని గరుత్మంతుడు భయంతో రెక్కలు ముడుచుకొన్నాడు. "
బోర్లగిల పడటం నేర్చుకొన్న రాజకుమారులు కాళ్ళూ చేతులూ అటూ ఇటూ కదిలిస్తుంటే, నీళ్ళలో తవ్వుకుపోతున్న తాబేళ్ళలాగా ఉన్నారని శాంత కొడుకు వాళ్ళమ్మతో కిలా కిలా నవ్వుతూ చెప్పాడు.
తన నెత్తుకొన్న మగవాళ్ళ తలలపై చేతులు పెట్టి , రాముడు ఒత్తి చూస్తుంటే, తన నెత్తికొన్న ఆడవాళ్ళ ముక్కుచెవులను తడిమి చూస్తున్నాడు లక్ష్మణుడు. "
శ్రీరాముడు ఓంకారరూపుడైన శ్రీ మహావిష్ణువు అవతారం. అటువంటి వానిని కన్న కౌసల్యది బహుజన్మగత సంస్కార విశేషం. అందుచేతనే, రామనామం బియ్యంపైన వ్రాయబడగానే ధాన్యలక్షి యెడద పులకించిపోయింది. " ధాన్యలక్ష్మి అపహత నిచోళమగు నెద హత్తుకొనియె ". పొట్టు వలవబడిన ధాన్యం, సంపదల నిచ్చే ధాన్యలక్ష్మితో పోల్చబడింది. నిచోళము అంటే పయ్యెద. పయ్యెద తొలగిన గుండెకు ధాన్యలక్ష్మి హత్తుకొంది. లక్ష్మీనారాయణులది అవిభాజ్యమైన యుగాలనాటి సంబంధం కదా !
బోర్లగిల పడిన పిల్లలు నీళ్ళలో త్రవ్వుకుపోతున్న తాబేళ్ళ వలె ఉన్నారనటం, శ్రీ మహావిష్ణువు యొక్క ఆదికూర్మావతారాన్ని స్ఫురణకు
సాయంత్రం సమయంలో పక్షులు గూళ్ళకు తిరిగి వెళ్తాయి. ఆ సమయంలో, పిట్టలు ముక్కున కరచుకొన్న పుల్లాపుడకా, పురుగులు మొదలైనవి పిల్లల మీద పడితే అపాయమని, పిల్లలను బయటకు తీసుకువెళ్ళద్దంటారు. దానిని పిట్టలారే వేళ అని పిలవటం తెలుగువారికి అలవాటు. కౌసల్య ఆ మాట అనగానే, పక్షిరాజైన గరుత్మంతుడు రెక్కలు ముడుచుకొనటం ఒక అందమైన కల్పన.
రాముని అవతార లక్ష్యం దశకంఠుని సం హారం. లక్ష్మణుడు శూర్పణఖ ముక్కుచెవులు కోసాడనటం సర్వవిదితం. పువ్వు పుట్టగానే పరిమళిస్తుందన్న నానుడిని నిజం చేస్తూ, శిశువులైన రామలక్ష్మణులు తమ లక్ష్యార్థం కోసం ఎదురుచూస్తున్నారని కల్పన చేయటం విశ్వనాథకే సాధ్యం.
కల్పవృక్షావతారికలో విశ్వనాథ " మదికి నుదాత్త కల్పనల మక్కువ గల్గిన విశ్వనాథ శారద, బహుళార్థదాయిని సురద్రువు రామకథన్ భజింపుమీ ! " అన్నారు. రామాయణ కల్పవృక్షము కల్పనలనే పరిమళభరిత మంజుల కుసుమాల నందించే కల్పవృక్షమే.
ఈ పద్యాలు శ్రీమద్రామాయణ కల్పవృక్షము, బాల కాండము, అవతార ఖండము లోనివి.
No comments:
Post a Comment